Saldim me oksicetilen

Procesi i saldimit manual me oksacetilen është një nga procedurat më të vjetra të bashkimit. Ajo përfshin ngrohjen e metalit për t'u bashkuar në temperaturën e shkrirjes në zonën e bashkimit duke përdorur një gaz të ndezshëm/ flakën e oksigjenit. Shtimi i një metali mbushës (teli saldimi) bën që komponentët që duhet të bashkohen të shkrihen dhe të formohet një përzierje e bashkuar fort. Vetëm acetileni përdoret si gaz i ndezshëm. Sot ky proces përdoret ende shumë shpesh në punimet e montimit dhe mirëmbajtjes.

BASHKIM ME FLAKË

Bashkimi me flakë gjithashtu përfshin përdorimin e një gazi të ndezshëm/flakës së oksigjenit. Megjithatë, sipërfaqet e pjesëve që do të bashkohen nuk janë shkrirë vetë, por nxehen vetëm pak mbi temperaturën e shkrirjes së materialit bashkues. Bashkuesi, i cili zakonisht është në formën e një teli, shtohet ndërsa përzierja nxehet vazhdimisht në mënyrë që të shkrihet. Duhet të ruhet një hapësirë e vogël midis pjesëve që do të bashkohen, në të cilën mund të rrjedhë bashkuesi me veprim kapilar. Përdorimi i një fluksi përmirëson ngjitjen e përbërësve me bashkuesin. Kjo gjithashtu rezulton në formimin e një përzierjeje të bashkuar fort.

Bashkimi dhe lidhja janë ndër proceset më të vjetra dhe, në të njëjtën kohë, më moderne të bashkimit. Progresi teknologjik dhe kërkesat e tij, si dhe planifikimi i prodhimit duke marrë parasysh koston kanë çuar në përdorimin e të gjitha hidrokarbureve të zakonshme dhe hidrogjenit si gaze te ndezshme.

Duke shtuar një fluks në rrjedhën e gazit të djegshëm (bashkim me fluks), procesi gjithashtu mund të automatizohet në makinat lineare ose rrotulluese të bashkmit.

Gazet mbrojtës kanë veti të ndryshme në varësi të përbërjes së tyre dhe për këtë arsye ndikojnë në rezultatin e saldimit në mënyra të ndryshme. Detyra kryesore është mbrojtja e masës së metalit të shkrirë, që është në form të lëngshme, nga atmosfera, e cila përmban azot, oksigjen dhe lagështi. Në varësi të materialit që do të saldohet, këto mund të kenë një efekt negativ në saldim ose edhe të rezultojnë në dështim të procesit të saldimit.

Gazet mbrojtës ndikojnë në aspektet e mëposhtme:

• Transferimi i metaleve
• Sjellja e rrjedhës së masës së metalit të shkrirë
• Sjellja e ndezjes së harkut
• Stabiliteti i harkut
• Tranferimi i nxehtësisë
• Profili i depërtimit
• Përbërja kimike e saldimit
• Frekuenca dhe madhësia e shpërkatjes

Për bashkimin e një flete metalike të hollë të galvanizuar (deri në trashësi afërsisht 40 μm), bashkimi me gaz i metalit me hark, ose bashkimi GMA për shkurt, ka avantazhe të rëndësishme krahasuar me saldimin me gaz me metal aktiv (MAG). Ka një nivel të lartë të besueshmërisë së procesit, cilësi më të mirë të shtresave, fuqi shumë të mirë të përzierjeve dhe rezistencë shumë të mirë ndaj korrozionit. Për këtë arsye, bashkimi GMA është themeluar fuqimisht në prodhimin e makinave.

Bashkimi me gaz i metalit me hark është i ngjashëm me saldimin MAG. Dallimi i vetëm është se metali mbushës zëvendësohet nga një tel i përbërë nga bashkues të përshtatshëm. Përzgjedhja e parametrave të duhur - rryma, tensioni, furnizimi me tel - parandalon shkrirjen e sipërfaqeve të përbërësve që do bashkohen. Një përzierje formohet në të njëjtën mënyrë si me bashkimin me flakë. Materialet bashkuese që përdoren më shpesh përfshijnë si më poshtë:

Gazi standard mbrojtës i përdorur në bashkimin GMA është argoni. Por kjo jo gjithmonë çon në rezultate optimale. Bazuar në përvojën e gjerë, Messer rekomandon përdorimin e një përzierjeje të gazeve mbrojtëse që përbëhet nga argoni dhe sasi të vogla të gazit aktiv për bashkimin GMA. Kjo do të rezultojë në shtresa me një sipërfaqe të lëmuar dhe kalime të mira midis shtresave dhe metalit bazë.

Saldimi TIG

Dallimi kryesor midis saldimit TIG dhe saldimit GMA qëndron në shtimin e materialit mbushës, i cili nuk ushqehet vazhdimisht në proces si një elektrodë, siç është me saldim GMA. Me saldimin TIG, harku digjet midis pjesës që punohet (detalit) dhe një elektrodë tungsteni që nuk shkrihet. Ashtu si me saldimin me oksiacetilen, materiali mbushës shtohet manualisht. Roli i gazit mbrojtës është mbrojtja e elektrodës dhe masës së shkrirë nga efektet negative të atmosferës. Oksigjeni, në veçanti, do të çonte në një përkeqësim të elektrodës.

Saldimi TIG është veçanërisht i përshtatshëm për saldimin e çeliqeve të lidhura me përqindje të lartë, aluminit dhe metaleve të tjera me ngjyra. Për çeliqet e lidhura me përqindje të lartë dhe materialet me bazë nikeli, shtohet një sasi e vogël (2% deri 7.5%) hidrogjeni si një komponent zvogëlues. Për metalet e lehta dhe bakrin, ka rezultuar i efektshëm shtimi i heliumit (deri në 90%), në varësi të trashësisë së pjesës me të cilën punohet (detalit). Procesi mund të operohet me rrymë të drejtpërdrejtë, si dhe me rrymë të alternuar. Rryma e drejtpërdrejtë me një elektrod pozitiv zakonisht përdoret për saldimin e çeliqeve, bakrit, lidhjeve të nikelit, titaniumit dhe zirkonit. Rryma e alternuar përdoret për aluminin.

Saldimi me plazma

Saldimi me plazma është i ngjashëm me saldimin TIG. Me këtë lloj saldimi, harku është i mbuluar nga një hundëze e ngushtë dhe e shtrënguar nga hapja e vogël dhe shpejtësia e lartë e daljes së gazeve.

Saldimi me plazma ndryshon nga saldimi TIG në sajë të harkut që kufizohet nga një hundëzë e ftohur me ujë. Ky hark del nga hundëza si një lloj injektimi me plazma me një temperaturë të lartë dhe densitet të lartë të fuqisë. Një shtresë shtesë e gazit mbrojtjes rrethon injektimin me plazma dhe mbron masën e metalit të shkrirë nga ajri përreth. Në shumicën e rasteve, gazi që rrethon elektrodën është argoni. Përveç këtij gazi plazma, ju nevojitet gjithashtu një gaz mbrojtës për të parandaluar oksidimin e masës së saldimit (zakonisht argon me 5% hidrogjen). Saldimi me plazma përdoret më së shumti për saldimin e fundeve të fletëve metalike dhe tubave. Avantazhet e saj kryesore janë depërtimi i kontrolluar dhe cilësia e lartë e saldimit.

Kur saldohen çeliqe të lidhura me përqindje të lartë, duhet gjithashtu të mbrohet rrënja kundër kontaktit me oksigjenin atmosferik. Mbrojtja e rrënjës shpesh përdoret edhe në saldimin MAG. Në përgjithësi, në rrënjë kërkohet një përmbajtje e mbetur oksigjeni prej më pak se 20 ppm. Masa e ndryshimit të ngjyrës që duhet të lejohet varet nga përdorimi i synuar i përbërësit në fjalë. Në rastin e tubave të vegjël, rrënja e saldimit mbrohet duke kaluar gaz mbrojtës përmes tyre. Gjëja e rëndësishme këtu është hapësira e përshtatur e daljes. Në rastin e tubave më të mëdhenj, gazi mbështetës vendoset në saldim me pajisje speciale. Rrjedha e gazit duhet të aplikohet për një periudhë mjaft të gjatë përpara se të fillojë saldimi.

Në përgjithësi, përdoren të ashtuquajturat gaze mbrojtëse- përzierje azoti/hidrogjeni. Komponenti i hidrogjenit ofron siguri më të madhe ndaj mbetjeve të oksigjenit atmosferik. Për këtë arsye përmbajtja e hidrogjenit është gjithmonë më e lartë në aplikimet në kantierët e ndërtimit se sa në një punishte. Testime të mëparshme kanë treguar se prania e hidrogjenit në gazin mbështetës nuk ka efekte negative, madje edhe në çeliqet duplex.

Mund të kryhen matje të sakta për të kontrolluar se kushtet janë pa oksigjen. Është e rëndësishme të ndiqni procedurën e saktë këtu.

Mbrojtja mund të përdoret gjithashtu për saldimin e çeliqeve të thjeshtë ose aluminit, ku prodhon një rrënjë të barabartë, pa oksid. Gazi mbrojtës që përdorur këtu është argoni për saldim.